یک داور بیطرف به حجم کار و میزان حقوق پرستاران رسیدگی کند

سلامت نیوز:مهدی امیرجانی مروی پرستار بخش سوختگی بیمارستان امام رضا ( ع ) مشهد طی یادداشتی به سلامت نیوز نوشت :همه می دانید جامعه پرستاری از قریب یک سال گذشته تا به امروز دستخوش تغییرات فکری و نگرش جدیدی در حوزه ی صنفی خود شده است .این تغییر نگرش از دو جهت قابل توجه و بررسی است .
اول حجم بالا و غیر قابل تحمل کار بالین در قالب شیفت های اضافه کاری اجباری است.

دوم بی توجهی مسئولین محترم درامر پرستاری و ارتقاء جایگاه اجتماعی و اقتصادی این صنف است .

این دو عامل اگر چه فراگیر و گسترده است اما در بخش بالین بیشترین نمود را دارد و از آنجایی که قالب تصمیم گیرندگان این صنف را افراد غیر بالین تشکیل می دهد لذا این طبیعی خواهد بود که نگرش ها بیشتر سمت و سوی ارتقاء جایگاه علمی پرستاری و کیفیت کار باشد.

اما نکته مغفول این معادله در این جاست که اگر قرار باشد یک پرستار پروسیجری را متناسب و علمی منطبق با ضوابط و قوانین ان ارائه دهد ، او نیازمند اختصاص زمان و وقت و توانایی کافی جهت انجام آن فعالیت است . اما سوال این است که آیا این پرستار با این حجم از شیفت های کاری فشرده ، وقت و انرژی و توانایی انجام آن کار را دارد یا خیر؟

حضور شیفت های کاری شبانه روزی و جابجایی از این بیمارستان به بیمارستان دیگر، عملا توان یک پرستار بالین را در ارائه خدمت متناسب و علمی به تحلیل می برد.

متاسفانه تمام فرایند ها که در تکست بوک های پرستاری امده و توسط همکاران محترم هییت علمی نوشته و به صورت خط مشی های پرستاری به صورت دستورالعمل اجرایی درامده ، زمان انجام ان کار بر اساس استانداردهای جهانی تعیین شده که شامل حداکثر شش ساعت کار در روز است یک پرستار بالین است .

حال آنکه آنچه در عالم واقع و در محیط کار بیمارستانی و بر بالین بیمار اتفاق می افتد حضور پرستار در اغلب موارد به صورت شیفت های هجده و بیست و چهارساعته و فشرده همراه با جابجایی های بین شیفتی و خسته کننده است.

آنچه امروز کیفیت کار پرستار بالین کار را مورد حمله قرار داده و برای او خستگی و احتمال خطای پزشکی را ایجاد می کند همین حجم بالای کار است .این اشکال در هیچ بخش از مراجع تصمیم گیر و برنامه ساز پرستاری در نظر گرفته نشده است.

این ناهماهنگی بین بخش علمی پرستاری و بخش بالین موجبات بروز مشکلات کاری و ارائه خدمات غیر استاندارد و بعضاً کار براساس روتین شده و وظیفه ی اصلی یک پرستار که کار براساس تشخیص های پرستاری است در عالم واقع صورت نمی گیرد ، کار براساس تشخیص های صحیح پرستاری بسیار زمان بر و فرایند خاصی دارد که مختص حرفه ی پرستاری است و از حیطه ی کار پزشک بیرون است .

ما پرستاران می خواهیم براساس تخصص خود که برای آن سالها درس و تحصیل کرده ایم خدمات بروز و صحیح با استانداردهای بروز منابع علمی خود را ارائه دهیم اما متاسفانه به علت تعداد بالای بیمار و ساعات اجباری حضور در بیمارستان و حجم بالای کار قادر به ارائه صحیح تخصص خود در رابطه با بیمار نمی باشیم.

متاسفانه مسئولین محترم درمان ضمن اذعان به حجم بالای کار پرستاری اما عملاً هیچ بهایی به این همکاری گسترده ی بدنه پرستاری در جهت حل این مشکل نمی دهند.به جای تقدیر و تشکر از جامعه پرستاری که این ضعف و بی برنامگی وزارت و مسولین را پوشش می دهد ،با فشار های بی معنا و مفهوم و تکیه بر دستورالعمل های بی منطق و نا معقول و سلیقه ای سعی در اجبار و فشار براین بخش گسترده بخش درمان برآمده و روز به روز بر شدت و تنوع ان می افزایند که اخرین ان طرح مبتنی بر عملکرد است که از سال جاری علی رغم مخالف حداکثری جامعه پرستاری به زور اجرا می شود که این و موجب دلسردی و بی انگیزه ای جامعه پرستاری شده است .

آنچه توسط مسولین در توجیه این حجم بالای فشار کار بر پرستاری بطور عموم مورد استناد قرار می گیرید تعهد انجام اضافه کار اجباری کارکنان دولت در هنگام قرار داد و در صورت نیاز است حال انکه این خطاب قانون گزار اولا در بخش های عمومی است نه حساس مانند کار پرستاری که اضافه کار در آن موجبات افزایش خطای کاری و آسیب های جبران ناپذیر به جان انسان ها می شود.

دوم برفرض مثال که چنین تصور شود و به علت بی توجهی قانون گذار به این مهم توجه نشده باشد مدت آن است آیا این منطقی است که یک پرستار علی رغم میل باطنی و به زور در تمام طول خدمت خود به اجبار شیفت اضافه کاری دهد.

بنده به عنوان نمونه عرض می کنم درتمام این بیست و پنج سال خدمت خود بین 250وتا 350 ساعت در ماه حضور بربالین بیمار داشته ام و این شامل حال همه پرستاران بالین کار است.
نکته دیگر که لازم است در همین جا بیان شود این است که حال که یک پرستار بالین براساس نیت انسان دوستانه و از باب مسولیت حرفه ای خود تن به این اضافه کار اجباری می دهد نباید جواب این خدمت منطقی و معقول باشد؟

هموطنان ما تصور می کنند که حال که پرستاران این حجم کار را برعهده گرفته اند دریایی از رفاه و تأمین مالی و روحی و روانی را از سوی مسولین و وزارت را دریافت کرده و در رفاه و آسایش اند.

اما چه سود که این بینش صحیح نیست و در عالم واقع آنچه پاداش این خدمت است دستمزد اضافه کار اجباری در حد کارگری است.مبلغ ساعت اضافه کار پرستاری در وزارت بهداشت و درمان بسته به مدرک تحصیلی و سابقه ی کاری و محل خدمت بین سه هزار پانصد تا شش هزار تومان است که اولی مبلغ پرستار لیسانس در شروع خدمت و دیگری برای مدارک فوق لیسانس و پرستاران با سابقه بیش از بیست سال است.

علت پایین بودن این دستمزد هم این است که قانون گذار جمع سه بخش حق شغل و حق شاغل و مسولیت را مبنای تعیین عدد قرار داده که البته حق مسولیت شامل پرستاربالین نمی شود و جمع این دو را متاسفانه بر عدد 175 یعنی ساعت اضافه کار کارمند عادی می شود که در محیط های اداری از صبح تا ظهردر محیط کار بکار مشغول مانند ادارات دولتی چون آب و برق و ... نه ساعت موظفی پرستار در آن ماه که بسته به سابقه کار و بخش خدمت عموماً کمتر از 175و بطور میانگین در حدود 150 تا 160 ساعت است.توضیح بیشتر موجب لمس این حجم اضافه کارمی شود.

یک پرستار بسته به محل خدمت بطور متوسط بین 100 تا 200 ساعت در ماه اضافه کار دارد و در محل کار ما تا 300 و بیشتر هم می رسد و همچنین در اورژانس های 115 و مراکز اورژانس براساس نیاز و ضرورت بیشتر هم می شود.

ساعت متوسط اضافه کار پرستار را اگر پنج هزار تومان محاسبه کنیم که الان پرداخت می شود دویست ساعت می شود یک میلیون تومان البته ده درصد مالیات همان ابتدا کسر می شود می شود نهصد هزار تومان این ساعت اضافه کار با ساعت کار موظفی یک پرستار در ماه که میانگین حدود 160 ساعت فرض کنیم می شود 360 ساعت حضور یک پرستار در بیمارستان در یک ماه

باتقسیم این عدد بر شیفت های متوسط هجده ساعته در ماه ، جمعا می شود بیست شیفت هجده ساعته در ماه یعنی یک پرستار باید از سی روز یک ماه بیست روز آن ظهر به بیمارستان بیاید تا صبح فردا کار کنید صبح تا ظهر به منزل برود و تا ظهر استراحت کند و دوباره ظهر بیاید تا صبح فردا و همین کار بیست روز از سی روز ماه تکرار شود آنهم برای دریافت نهصد هزار تومان دستمزد .

این در کجای دنیا مرسوم است یک داور بی طرف کجاست تا در این وزارت به بررسی حجم کار و میزان دریافت حقوق و دستمزد کارکنان آن رسیدگی کند و ان را با استاندارد های جهانی مقایسه کرده و رتبه ی ایران را در آن تعیین کند ؟
وزارت بهداشت و درمان ایران رکوردار گینس از دوجهت است
پزشک ایرانی بابالاترین دریافتی در ماه رتبه اول ،پرستارایرانی با حداقل ترین حقوق در ماه رتبه اخر رکورد های گینس را دارد